Pod pokroviteljstvom dva informativna politička portala “Sve o Srpskoj” i “Fakti”, kao i predstavništva bosanskohercegovačkog entiteta RS u Srbiji, u Beogradu se početkom ove sedmice okupila nacionalistička intelektualna elita, plus Milorad Dodik, izvođač operativnih radova, na panelu: “Rat u Ukrajini, šta znači Srpska neutralnost”. Pored Dodika, koji je došao po pamet “misleće elite”, učešće su uzeli: Milomir Stepić, Miloš Ković, Dragomir Anđelković, Goran Petronijević, Darko Tanasković, Nenad Kecmanović, Aleksandar Pavić, Predrag Ćeranić, Željko Budimir, Slobodan Reljić i Đuro Bilbija, baš tim redom.
U uslovima nepovoljnim za Srbiju, ova grupa srpskih intelektualaca konsenzualno je sugerisala strateško “strpljenje”, “čekanje raspleta”, “skrivanje ispod radara”, “tihi otpor”, “razne vidove opstrukcija”, kombinaciju “vojne i političke neutralnosti”, “jačanje borbene gotovosti” itd.
“Srpski svet” ima dovoljno razloga da se drži opomene ruskog carskog obavještajca Alekseja Jedrihina “da je od neprijateljstva Anglosaksonaca gore samo njihovo prijateljstvo.”
U rivalstvu sa Amerikom, kako su konstatovali, Srbija treba također računati na konkretnu podršku suprotstavljenih sistemskih sila, prije svega Rusije, koja svakako odgovara njihovom ideološkom svjetonazoru.
Kad Rusi “prođu Odesu” i “dođu do delte Dunava”, što je prema ovoj grupi vidovnjaka gotova stvar, onda je to trenutak za srpski geopolitički obrt, to jest “simboličko okretanje Primakovljevog aviona iznad Atlantika”, koji je kao i Srbija letio na Zapad.
Pogrešne ideje
Međutim, od svega toga gore je što Kecmanović, Ćeranić, Bilbija i ekipa već vide ruske tenkove “na granici sa Mađarskom”, “propast postojećeg evropskog poretka”, “stvaranje multipolarne Evrope”, podijeljene i podređene euroazijskim silama…
U njihovoj viziji evropske sigurnosne arhitekture nema mjesta za NATO, unutar kojeg mali i slabašni susjedi Srbije uživaju kolektivnu zaštitu. Balkan više neće biti “američko i britansko lovište”.
Sa jačanjem “Srpskog sveta” od Banja Luke, Podgorice do Beograda, Srbija će sačekati “početak demontaže američke hegemonije”.
Bosna i Hercegovina, koja je “kolonija” ili je “privremeno okupirana”, mogla bi ponovo završiti u stanju u kojem se zatekla 1918. godine. Bez američke podrške, “Izetbegovići” i “Đukanovići” će biti samo “smješni pajaci.”
Nesnosna razmišljanja
Ovakvim idejama Bilbije, Kovića, Kecmanovića i njihovih istomišljenika ne treba suprotstavljati nikakve progresivne ideale liberalnog Zapada.
To jednostavno nije moguće jer su njihove nacionalističke glave toliko zadojene primordijalnim idejama krvi i tla da tu više nema nikakve pomoći.
Naprotiv, njihova percepcija realnog, limitirana vlastitim predrasudama, kao i velikosrpskom ideologijom, zaslužuje samo jednu lekciju, onu realpolitičku koju najbolje razumiju. Dakle, jezik materijalne sile, koji se u slučaju njihovih halucinacija da transparentno izmjeriti i uporediti.
Prvo, učesnici pomenutog panela bez ikakvog kritičkog promišljanja glorificiraju snagu Rusije. Tobože, ta imperijalna sila će brzo izbiti na granice Balkana, pa će onda napasti sve redom, od Rumunije, Bugarske, Hrvatske, Albanije, Grčke…
Na kraju će pobijediti i promijeniti postojeći svjetski poredak, odnosno “zatvoriti stranicu koju je otvorio Petar veliki”.
Prikrivanje činjenica
Međutim, ista ekipa će prešutiti materijalnu činjenicu da je ruski BDP približan BDP-u New Yorka, ili da je manji od BDP-a samo jedne članice Evropske unije, recimo Italije, ili da je ruski BDP manji od BDP-a Njemačke za nevjerovatnih 2.500 milijarde američkih dolara.
Nisu Sjedinjene Američke Države “sila u opadanju”, kako slavodobitno ponavljaju, nego je Ruska Federacija u slobodnom padu uzimajući u obzir javno dostupne demografske i ekonomske faktore.
Kada čuveni američki profesor John Mearsheimer, koji opravdava rusku vojnu intervenciju u Ukrajini, kaže da je Rusija samo “jedna velika benzinska pumpa”, on također ilustrira temeljnu razliku između objektivnog promišljanja realnosti s jedne strane, i onog iskrivljenog, kojeg nude govornici na skupu u Beogradu, piše Institut za geopolitiku, ekonomiju i sigurnost (IGES).
Na kraju, pažljivi slušalac tribine nije mogao da ne primjeti opći konsenzus i jednoumlje tolikog broja “mislećih” ljudi. Ispalo je da su neki potrošili decenije akademskog rada da bi se o tako važnoj temi u svemu slagali. Jedna stvar je ipak ohrabrujuća, dok je ovakvim srpskim intelektualcima more do koljena, region Balkana ima puno više šansi, piše za IGES Emir Hadžikadunić.
Kompletan tekst pročitajte OVDJE.
