Novinar Dragan Bursać piše novu kolumnu za Antenu M.
“Ako dođete u Pljevlja možete vidjeti uobičajenu ikonografiju za skoro sve srpske gradove. Ratko Mladić na zidu, grafitisan, pa jedan segment prekrečen, pa opet grafitisan.
Rekli bi, ništa novo za državu Srbiju i njenu nafaku u kojoj su ratni zločinci heroji baš zbog počinjenih zločina i genocida, a ti zločini i genocid se “nisu desili“, kako četnici razumijevaju dijalektiku zla.
Ali.
A gdje su ta Pljevlja i čemu služi Komunalno preduzeće?
Ali Pljevlja, eto, nisu-nekim čudom u Srbiji, nego u Crnoj Gori, a grafit Ratku Mladiću nije išaran bilo gdje nego na Komunalnom preduzeću, koje se navodno bavi čistoćom mjesta. I ništa jednostavnije nego da komunalci doslovno očiste svoje dvorište, svoj zid, da prekreče sramnu zapišotinu i krenu dalje.
Ali. Opet ali.
Ali nije sve tako jednostavno, makar ako pitate predsjednika Opštine Igora Golubovića, koji kaže da je zgrada rentana i da komunalci ne mogu tek tako, na svoju ruku farbati zločinca Mladića. Ono, po načelniku, ipak mogu, ali privatno o svom trošku kako se kaže, a institucionalno jok.
Tako se načelnik, kako piše Pobjeda, pravda da ovo opštinsko preduzeće u privatnoj zgradi iznajmljuje taj prostor i da nemaju ovlašćenja da diraju bilo što na fasadi?! Priznaje da zaposleni možda jesu mogli kupiti kantu „jupola“ i prekrečiti grafit… Ali, to im nije obaveza, već je to, prema njegovom viđenju, isključivo u nadležnosti – uprave zgrade?!
Dobro. To ludilo smo apsolvirali.
Zločinac Mladić je, dakle, potpuno slobodan da se imenom i prezimenom kezi, jednako kao i njegove četničke kolege diljem grada, uz uslov da se sve dešava na privatnim zgradama (sic!)
E sad “nesreća“ je, kažem što u Pljevljima žive i Bošnjaci-muslimani, isti oni čije je sunarodnike Ratko Mladić zatro u srebreničkom genocidu, što ih je uništavao četiri godine u Sarajevu i svim većim bh. gradovima koji su bili u okruženju i što je očistio pola Bosne i Hercegovine od njih. Najbukvalnije.
Kao što se bukvalno kerebeči sa neočišćenog zida komunalnog preduzeća, tako je bukvalno izbrisano bošnjačko stanovništvo-ubijanjem, sistematskim urbicidom, masovnim silovanjima, organizovanim etničkim čišćenjem.
Nezgodno je sa tim Bošnjacima, majka im stara, što ih eto ima dosta živih u Pljevljima. Ono, oduvijek su on i živjeli u ovom gradu, ali eto i sad se ovako živi bune što je Ratko Mladić u srpskom svetu pokorenih Pljevalja zaživio na zidovima. A gdje je Ratko, Bošnjacima nema mjesta!
I kao da nije jasno Pljevljacima – Bošnjacima da je i poenta “novog doba“ tamo od avgusta 2020. to da im se valja seliti. Ko je pismeniji, može u zadnje dvije godine primiti zidne obavijesti na kojima piše: „Selite se, Turci“, „Nož, žica, Srebrenica“ i „1992“.
Dobro, ljudi su zbunjeni jer im je predsjednik Opštine pomenuti Golubović iz DPS-a, partije koja bi makar po sili nužde trebalo da bude na antifašističkoj strani. U svakom slučaju na partiji je, a bogme i na narodu da ocijene i procjene rad čovjeka, koji ne vidi ama baš ništa sporno u četničanju po multikulturnom mjestu.
Kad 100% i 20% postanu 100%
“Određena primitivna iskazivanja pripadnosti određenoj nacionalnoj zajednici su sada na snazi. Ne samo sa srpske strane, nego i sa bošnjačke se na isti način profiliše… E, sad da li jednih ima 90 ili 80 posto, a drugih 10 ili 20 posto, pa se to malo više vidi ili malo više ne vidi, to je druga stvar – kaže tako za Pobjedu Igor Golubović.
Ili što bi reklo dijete za 100 posto je više četničanja od velikobošnjačkih ideja na terenu, jer velikobošnjačkih ideja, da prostite, nema. Nema ih čak ni u hipotezi, ne pojavljuju se čak ni kao odnosne zamjenice, ni kao relavantna retorička vježba.
O tome svjedoči i aktivista Denijal Geljić koji za Pobjedu kaže: