Poslanici Narodne skupštine Republike Srpske na posebnoj sjednici diskutuju o statusu visokog predstavnika, a na zahtjev člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine Milorada Dodika. Visoo kojima će se, nakon diskusije, poslanici izjasniti.
1. Narodna skupština Republike Srpske konstatuje da su u skladu sa Aneksom 10. Opšteg okvirnog sporazuma za mir u BiH, čiji potpisnik je i Republika Srpska, samo strane ugovornice nadležne da “traže postavljanje Visokog predstavnika … kako bi pomogao stranama u njihovim naporima da mobilišu te, po potrebi koordinišu aktivnostima organizacija i agencija koje su uključene u civilne aspekte mirovnog rješenja, izvršavajući navedene zadatke…“ Brojni visoki predstavnici su bezobzirno urušavali vladavinu prava, kršeći međunarodno i domaće pravo, ignorišući usko definisana ograničenja mandata dodijeljenog visokom predstavniku Aneksom 10.
2. Zanemarivanjem demokratskih i ustavnih procesa, kao i jasnih uslova Dejtonskog sporazuma, visoki predstavnik je, bez ikakvog pravnog ovlašćenja, nametnuo u BiH brojne zakone, kao i 105 amandmana na ustave entiteta. Visoki predstavnik je vršio vansudska kažnjavanja stotina građana BiH, poništavao odluke sudova, uključujući i odluke Ustavnog suda BiH, te donio naredbu kojom se zabranjuju bilo kakva postupanja u vezi sa osporavanjima odluka visokog predstavnika. Visoki predstavnik na drastičan način zanemaruje interese i prava konstitutivnih naroda, dajući neprihvatljive kvalifikacije i uvrede na račun čitavog srpskog naroda. Nelegalni i nepromišljeni diktati visokog predstavnika nanijeli su nemjerljivu štetu funkcionalnosti i političkoj kulturi BiH, urušavajući u velikoj mjeri poštovanje vladavine prava.
3. Narodna skupština Republike Srpske konstatuje da se obaveza Republike Srpske kao strane ugovornice Aneksa 10. da sarađuje sa visokim predstavnikom, odnosi na aktivnosti usmjerene na sprovođenje Aneksa 10. uz poštovanje vladavine prava, Ustava BiH, te domaćeg i međunarodnog prava, a što obuhvata: prihvatanje ograničenja mandata definisanih Aneksom 10; prihvatanje činjenice da se nadležnost visokog predstavnika odnosi isključivo na tumačenje Aneksa 10; poštovanje i primjenu Ustava BiH, uključujući odredbe kojima se uređuju demokratski postupak donošenja zakona i garancije zaštite ljudskih prava građana BiH. Imajući u vidu značajna kršenja Aneksa 10. od strane visokih predstavnika nastala samovlasnim proširenjem ovlaštenja jasno određenih u Aneksu 10, kao i dugotrajnu praksu zanemarivanja vladavine prava i Ustava BiH od strane visokog predstavnika, RS ne pristaje na prihvatanje nezakonitih diktata visokog predstavnika.
4. Narodna skupština Republike Srpske uvažava svakog predstavnika međunarodne zajednice koji iskreno želi da pomogne BiH. ipak, zbog elementarnog nepoštovanja vladavine prava u vidu kršenja Aneksa 10. kakvo je ispoljeno od strane svih visokih predstavnika, RS ne može prihvatiti nametanje bilo koje ličnosti za visokog predstavnika, podsjećajući da je postavljenje visokog predstavnika uslovljeno saglasnošću strana potpisnica Aneksa 10. Dejtonskog sporazuma. S tim u vezi, Narodna skupština Republike Srpske smatra da su dosadašnja nominovanja, izbor i potvrđivanje visokog predstavnika suprotna Aneksu 10, nedovoljno transparentni, jer nije uvažavana neophodnost konsultacija i pribavljanja saglasnosti strana, kako je predviđeno Aneksom 10. Ovo predstavlja dovoljan osnov za odbacivanje bilo kog imenovanja visokog predstavnika 6bez procedure predviđene Aneksom 10.
5. Narodna skupština kao najviši organ Republike Srpske, strane potpisnice Aneksa 10. Sporazuma o sprovođenju civilnog dijela mirovnog rješenja, će obavijestiti strane potpisnice tog aneksa o ovim stavovima, a posebno s prijedlogom da se ukine visoki predstavnik i preispitaju odluke visokih predstavnika donesene izvan mandata utvrđenog Aneksom 10.
6. Narodna skupština Republike Srpske zadužuje Vladu Republike Srpske da formira međunarodni pravni tim sa ciljem podnošenja tužbi protiv visokih predstavnika koji su kršeći Dejtonski sporazum i njegov Aneks 10, kršili međunarodno pravo zloupotrebljavajući svoj mandat.
7. Narodna skupšitina Republike Srpske smatra da je sprovođenje civilnog dijela mirovnog sporazuma odavno postignuto, a da su prisustvo i aktivnosti Kancelarije visokog predstavnika već dugi niz godina ozbiljan teret napretku BiH i nespojivi su sa pojmom Ustava BiH, te predstavljaju prepreku pa njenom putu ka evropskim integracijama. Nakon 25 godina mira u BiH, krajnje je vrijeme da Kancelarija visokog predstavnika bude zatvorena i da odgovornost za budućnost i funkcionisanje BiH postane isključivo pravo i nadležnost naroda u BiH i njihovih političkih predstavnika, bez stranog uplitanja ili druge vrste ugrožavanja demokratskih procesa i mehanizama propisanih Ustavom BiH.
8. Narodna skupština Republike Srpske konstatuje da protekom 25 godina od uspostavljanja mira u BiH nije bilo sukoba niti su oni mogući, prestaje potreba i za vojnim dijelom misije po Aneksu 1 A Dejtonskog sporazuma. To potvrđuje i činjenica da je od prvobitnih 60 hiljada vojnika misije IFOR, koje je mijenjala ime u SFOR, već godinama u BiH samo ograničeni kontingent evropske misije EUFOR sa 600 vojnika.
9. Narodna skupština RS-a smatra da je konačno došlo vrijeme da Bosna i Hercegovina sa svoja dva entiteta i tri konstitutivna naroda, preuzme odgovornost za vlastiti razvoj u skladu sa Dejtonskim sporazumom i međunarodnim pravom koje je integralni dio pravnog sistema BiH. Ako to ne bude na dnevnom redu u skorije vrijeme, treba pokrenuti razgovore o mirnom razlazu, u skladu sa Poveljom Ujedinjenih nacija koja garantuje svakom narodu pravo na samopredjeljenje i Međunarodnim paktom o građanskim i političkim pravima i Paktom o privrednim, socijalnim i kulturnim pravima, koji su po Aneksu 1. na Aneks 4, sastavni dio Ustava BiH, u kojima piše: “Svi NARODI imaju pravo na samoopredeljenje.
Na osnovu ovog prava, oni slobodno određuju svoj politički status i slobodno obezbeđuju svoj ekonomski, socijalni i kulturni razvoj. Da bi postigli svoje ciljeve, svi NARODI mogu slobodno da raspolažu svojim bogatstvima i svojim prirodnim izvorima, bez štete po obaveze koje proističu iz međunarodne privredne saradnje, zasnovane na principu uzajamnog interesa i međunarodnog prava. Jedan NAROD ne može ni u kom slučaju da bude lišen svojih vlastitih sredstava za život. Države članice ovog pakta, uključujući tu i one države koje su odgovorne za upravljanje | nesamostalnim – teritorijama i teritorijama – pod starateljstvom, dužni su da pomažu ostvarenje prava Naroda na samoopredeljenje i da poštuju ono pravo shodno odredbama Povelje Ujedinjenih nacija.”
